Mijn baas gaf me de taak om een shirt te borduren met ons logo. Een shirt borduren kan ik natuurlijk niet, in ieder geval niet als het goed en mooi moet worden, dus ik zocht een bedrijf die dit uitstekend kan. Toen ik de opdracht doorgaf, vulde ik eigenlijk al in dat het voor alle werknemers was, dus ik zei dat er honderd shirts geborduurd moesten worden. De opdracht was aangenomen en ik deed de betaling. De volgende dag had mijn baas het even over het shirt. Hij was benieuwd naar de uitkomst. Het shirt, dacht ik? Bedoelt hij een shirt of gewoon algemeen ‘de nieuwe shirts’? Ik vroeg toen, even voor de duidelijkheid, of hij iedereen in het shirt wilde laten lopen. Toen zei hij: ja, nadat we het prototype hebben ontvangen, besluit ik of ik er mee verder wil gaan. Ik werd meteen rood en kon niet verbergen dat er niks aan de hand was. Hij begon te glimlachen en vroeg wat er was. Ik kon niet anders dan vertellen dat de opdracht voor honderd shirts al doorgegeven was. Heel vervelend, maar ik begon bijna te huilen. Hij vond het gelukkig totaal niet erg. Maar tot we het (fantastische) resultaat zagen, heb ik met buikpijn op mijn werk gezeten.\r\n\r\n
